Mijn vriendin staat voor een raadsel. In de week voor de meivakantie kreeg haar dochter een boekje mee naar huis met de titel: Entreetoetsen, Opgavenboekje Groep 7. Kindlief mocht, net als haar klasgenoten een beetje oefenen voor de Entreetoets.
Prima, dacht mijn vriendin. Als Suus, zo heet haar dochter, oefent loer ik over haar schouder mee. Dan weet ik meteen een beetje wat zo'n Entreetoets inhoudt. Leuk!
Maar... het werd toch allemaal een beetje minder leuk dan ze had gedacht. Want wat bleek? De spelling van dochterlief bleek ver beneden peil. Sterker nog, de jongedame snapte geen bal van de grammaticaregels, -d en -t en -dt... alles werd door elkaar gehutseld en de meest uitkomsten in het Entreetoetsen Opgavenboekje Grammatica Groep 7 bleken het resultaat te zijn van een wilde gok.
Simpel
"El, wat zou jij doen," vroeg mijn vriendin me ietwat radeloos. "Die spellingregels zijn zo simpel als wat. Je hoeft ze alleen maar toe te passen." Ik adviseerde haar om rustig met dochterlief te gaan oefenen. Niet hysterisch, maar gewoon elke avond met een paar woordjes. De regels zijn inderdaad eenvoudig, maar of een, in dit geval slimme pre puber ze binnen een week toe kan passen... en daar ook nog een deel, ook al is het maar een innieminnie piepklein deeltje, van haar vrije vakantie voor op wil offeren... pieuwie... dat kon ik haar natuurlijk niet garanderen.
Ook raadde ik haar aan om eens met de juf te gaan praten. Want waarom weet moeders niet dat dochterlief geen kaas heeft gegeten van de Nederlandse grammatica-/spellingregels? Als mijn vriendin het had geweten, dan had ze na schooltijd nog een beetje met haar dochter kunnen oefenen. Dan waren de taalproblemen van haar kind nu misschien niet zo groot geweest.
Een paar dagen later stond mijn vriendin weer bij me op de stoep. Ditmaal was ze niet alleen radeloos. Ze was ook nijdig. "Jouw dochter heeft inderdaad moeite met grammatica," had de juf gezegd. "Maar grammatica is nu eenmaal moeilijk." Ze gaf me ook het schriftje van haar dochter. "Verbeteren," stond er op bijna elke bladzijde. Maar dat had dochterlief dus mooi niet gedaan. Nooit niet. En, zo had de juf volgens mijn vriendin gezegd, dat was dan toch wel de verantwoordelijkheid van het kind zelf.
Pieuwie
Tja en daar sta je dan als moeder van een zevende groeper. Je kind doet het goed op school, maar haar spelling is ver beneden peil. Voor je gevoel had je dat moeten weten, maar je wist dat niet. Voor je gevoel had je haar best zelf bij kunnen spijkeren, als je maar op tijd van het euvel op de hoogte was gebracht. Als je die schriftjes eerder in handen had gekregen, dan had je je kind zelf op zijn verantwoordelijkheden kunnen wijzen. De juf zegt verbeteren, dus je gaat het verbeteren. Doe je dat niet op school, dan doe je dat maar lekker thuis.
Tja en daar sta je dan als moeder van een zevende groeper. Je kind doet het goed op school. Maakt het dan uit dat haar spelling abominabel is? Je kind zit al vijf dagen per week in de klas. Moet ze dan ook nog huiswerk meekrijgen? Je kind snapt niks van spellingregels. Moet je dat niet gewoon accepteren?
Tja, daar sta je dan als moeder. Hoe ver ga je met je bemoeizucht? Hoe ver ga je met je acceptatie? Hoe zit het met de eigen verantwoordelijkheid van je kind op school? Hoe zit het met jouw verantwoordelijkheid? Hoeveel moet een kind van tien eigenlijk weten in groep 7. Mag zij de -d, de -t en de -dt nog door elkaar hutselen of moet er in Groep 7 toch al een zeker basisniveau grammatica/spelling zijn?
Daar sta je dan als moeder en je weet het niet. Ik denk dat ik na de vakantie ook maar weer eens met de juf ga praten... Bij ons staat de Entreetoets van mijn zevende groeper immers ook voor de deur.
