Applaus voor de kids!

Morgen is het zover. Ik heb er zin in. Het wordt een groot feest.
Met ruim 400 kinderen gaan we de buurt ontdoen van zwerfafval.
Ik ben al weken van alles en nog wat aan het regelen....
En morgen is dan de grote dag aangebroken.

Morgen.
En als je dit leest,
Misschien al vandaag.
Vrijdag 15 maart 2013.

Is het bijzonder?
Ja, want het is nog nooit zo groots geweest.
Is het uniek?
Ja, want álle basisscholen doen mee en ook het ROC
Is het leuk?
Ja, want we hebben een topartiest als host van de dag.
Is het goed?
Ja, want we werken aan een betere buurt en een schoner milieu
Is het gezellig?
Ja, want het wordt één groot feest.

Ga naar één van de scholen en doe lekker mee.
Of kom naar winkelcentrum Gein, in Amsterdam Zuidoost.
Op vrijdagmiddag 15 maart

Zie hoe de kids zich inspannen voor een betere buurt.
Geniet van de muziek.
Swing mee met de Zumba
En applaudisseer voor alle talent uit de buurt.

Vanaf 13.00 uur muziek
14.15 toespraak portefeuillehouder Urvin Vyent
14.25: Optreden van topzangeres Graziëlla Hunsel Rivero
15.10: Swingende Zumba
15.45: Open Podium, zing, dans, maak muziek als je wilt!
16.45: Prijsuitreiking voor de deelnemers aan het Open Podium

Een fantastische dag voor Gein.
Want: De buurt? Dat ben jij!
En een schonere buurt is een betere buurt!

Stichting de Blokhut

-ván, vóór en dóór de buurt-

Met dank aan:
De leerlingen en het team van alle basisscholen in Gein, de Brede School Amsterdam Zuidoost, ROC Amsterdam, De Slinger jongeren, woningbouwvereniging Ymere, MtB, Stadsdeel Zuidoost, het Oranje Fonds/NL Doet, Nederland Schoon

Dat kutjochie van amper tien

Ooit was die voet gezond
Totdat hij kapot werd getrapt door een kutspelertje
Een kutjochie van amper tien.

Die voet stond op een voetbalveld
Zoals er zo velen staan
Op een zaterdagochtend in Amsterdam.

Die voet, die was in topconditie
Had een bal ver weggeschopt
En rustte uit totdat hij weer in actie kon komen.

En toen kwam dat jochie
Dat verschrikkelijke kutjochie
Dat kutjochie van amper tien.

Die schopte zonder reden die gezonde voet kapot

We zijn nu vier maanden verder
Het gips is er vandaag weer afgehaald
Maar die voet, die doet nog steeds veel pijn.

En ik baal.
Ik ben boos en verdrietig
Omdat mijn zoon
Dit niet verdient.

Ik hoop dat dat kutjochie van amper tien
Ooit gaat beseffen wat hij heeft veroorzaakt
En dat dat dan blijft knagen totdat hij 'sorry' heeft gezegd.

En ik troost me soms met de gedachte
Dat dat kutjochie van amper tien
Het nog wel voor zijn kiezen zal krijgen.

What goes around comes around...

De juf als superwezen

Hoeveel extra hulp moet er na schooltijd voor je kind zijn? "Er is een toenemend aanbod van extra hulp en ook een groeiende behoefte, zo lijkt het. Er zijn huiswerkklassen, Cito-trainingen, sociale vaardigheidstrainingen, dyslexie- en dyscalculie instituten, logopedie trainingen, enz. Het vinden van goede hulp kan lastig zijn, het brengen en halen van kinderen moeilijk te organiseren en de hoge kosten kunnen een obstakel zijn. Is alle extra hulp effectief?"

De basisschool van onze kids vroeg zich af wat de ervaringen zijn van ons als ouders. De school wilde ook haar eigen visie geven over dit onderwerp. Ofwel: Een interessante bijeenkomst voor mij om te bezoeken. Ik vloog zelfs de oppas in. En ik kan je vertellen: dat zegt heel wat! :-)

Tja en dan zit je tussen ouders van kinderen die kennelijk hoogbegaafd zijn en zich bezorgd afvragen of hun kroost wel kan excelleren (dat is uitmunten, schitteren, uitblinken) op school en je hebt te maken met ouders die hun kinderen op de een of andere manier moeten laten bijschaven omdat ze anders de 'boot der algemene kennis' dreigen te missen.

Als je aan alle wensen zou voldoen, betekent dat dat er meer uitdagingen op school moeten komen voor de zogenaamde slimme kids die zich vooral vervelen. Ook moet er bijles worden georganiseerd voor de kids die afstevenen op een leerachterstand, liefst onder schooltijd. Dat weer opgeteld bij alle andere leerstof die de docenten de leerlingen in hun overvolle klasjes moeten bijbrengen, nog los van alle sociaal-emotionele vaardigheden, normen en waarden, respect en behoorlijk gedrag, wat hier en daar toch ietwat tot enorm moet worden bijgesteld, krijgen docenten een onwaarschijnlijk uitgebreid, doch onrealistisch takenpakket in hun maag gesplitst.

Docenten verworden tot superwezens die onze kinderen niet alleen onderwijzen maar ook opvoeden, bijschaven en laten excelleren.

Misschien moesten we onszelf eens achter de oren krabben. Misschien moeten we eens naar onze eigen verantwoordelijkheden kijken. Misschien moeten we ons toch ook eens afvragen waarom we onze kinderen op de wereld hebben gezet. Misschien moeten we onze kinderen wel gewoon zo lang mogelijk kind laten zijn. Misschien moeten we wat meer vertrouwen hebben in onze kinderen. Misschien moeten we ook wat meer vertrouwen in de leerkrachten hebben. Ze doen wat ze kunnen en samen met ons en met onze kinderen komen we er wel uit.

Misschien is het niet goed om alsmaar meer te eisen.
Het komt wel goed allemaal.
Het komt wel goed.

Het moederhart wordt duizend maal dieper geraakt...

Nachtelijke overdenkingen, schrijf je op in dat schriftje onder je kussen om de woorden vervolgens uit te typen als de slaap maar niet wil komen en alle schaapjes al twintig duizend miljoen keer zijn geteld...

Lief dagboek, 

...wat bij mij zo nu en dan een beetje blijft hangen is de vraag of  DCG en de kids van DCG te hard zijn aangepakt. Ik ben er namelijk niet op uit om DCG op welke manier dan ook te schaden. Zo zit ik niet in elkaar.

Wat ik wel vind is dat mijn zoon, en daarbij ook wij als gezin, groot onrecht is aangedaan. Daar is in eerste instantie door niemand adequaat op gereageerd. De zogenaamde ellende die er daardoor voor DCG is ontstaan, is iets wat de club over zichzelf heeft afgeroepen. Ik vind het heel vervelend om te zeggen, maar wíj, en dan in het bijzonder Jesse, zijn het slachtoffer en niet zij. En eerlijk gezegd denk ik ook dat de ellende voor Jesse in de afgelopen maanden en in de maanden die nog komen, vele malen groter is dan de ellende voor dat hele team te samen.

Bovendien denk ik dat ze zich dood moeten schamen voor wat er zich vorig jaar november heeft afgespeeld op hun voetbalveld en voor de manier waarop ze daarna hebben gehandeld. Persoonlijk heb ik dat nog niet van hen gehoord. Tot nu toe komen ze niet verder dan "we vinden het heel vervelend voor dat jongetje, maar wij weten het verder ook niet." In plaats van stappen te ondernemen naar ons toe, maar vooral ook richting dat team en de trainer, zetten ze de hakken in het zand, vertellen ze onwaarheden en werken een politie onderzoek tegen. Ik vind dat heel kwalijk.

Die trainer van dat handjevol jongens, weet dondersgoed wie Jesse het ziekenhuis in heeft getrapt. Die jongetjes weten dat ook. De naam van de dader is zelfs genoemd door een wisselspeler van DCG. De trainer was daarbij. Ik kan me er wel iets bij voorstellen dat die jongetjes in alle toonaarden zwijgen, maar de volwassenen hebben ook hier een opvoedende taak en zullen hun verantwoordelijkheid moeten nemen.

Duizend maal dieper

Ik weet niet hoe dit allemaal afloopt. Ik hoop wel dat alle partijen ervan hebben geleerd. Ik begreep dat de KNVB het druk heeft gekregen en honderden brieven persoonlijk moet beantwoorden. Dat is misschien vervelend voor ze, maar ze worden ervoor betaald en ook zij hebben zichzelf door hun eigen lakse houding behoorlijk in de nesten gewerkt.

Ook heb ik begrepen dat DCG behoorlijk in zijn maag zit met de hele zaak JJ. Er is politie bij hen op bezoek geweest en er is een tuchtzaak tegen ze aangespannen. Ze hebben last gehad van de pers en van mensen die niet geheel en al blij met ze zijn. Ik vind ook dat heel vervelend voor DCG, maar als zij en de dader meteen sorry hadden gezegd, was het lang niet zover gekomen.

Je hebt zo'n uitdrukking, "kom aan mijn kind en je komt aan mij..." een enorm cliché, maar ik kan je vertellen dat ik door de hele affaire JJ diep en onaangenaam ben geraakt. Je kunt je afvragen waarom Geinburgia weinig van zich laat horen, ik kan je alleen zeggen dat een moederhart duizend maal dieper geraakt wordt dan het hart van een groepje mannen dat zich op vrijwillige basis inzet voor een voetbalvereniging. Bovendien ben ik journalist, wellicht wat bijdehanter en heb een groot rechtvaardigheidsgevoel.

Het zal jou, lief dagboek, wellicht niet verbazen dat ik nog niet klaar ben met het hele gedoe rondom JJ. Maar ik hoop dat we ooit kunnen zeggen dat het allemaal tóch ergens goed voor is geweest.

Welterusten lief dagboek. 
Slaap lekker,
Ellen