Donderdag 14 februari
Ik bel met de kinderpoli.
“Ik wil graag een kopie van het medisch dossier van mijn
zoon. Kan dat?”
“Natuurlijk kan dat.”
“Hoe gaat dat in zijn werk?”
“Komt u maar langs bij de balie. Dan regelen we het wel voor
u.”
Het kan niet
Dinsdag 19 februari
Ik ga naar de kinderpoli.
“Goedemiddag ik kom voor een kopie van het medisch dossier
van mijn zoon.”
“Dat kan niet hoor.”
“Pardon?”
“Het medisch dossier wordt alleen maar uitgewisseld tussen
artsen.”
“Volgens mij klopt dat niet mevrouw. Ik heb namelijk gebeld
en toen zei uw collega dat ik er gewoon voor langs kon komen.”
“Het gaat u wel geld kosten hoor.”
“Dat geeft niet. Hoeveel kost het eigenlijk?”
“Dat weet ik niet.”
“Nou ja, het maakt niet uit. Ik wil graag een kopie van het
medisch dossier van mijn zoon.”
“Hij is nog niet uitbehandeld hier.”
“Dat weet ik. Maar toch wil ik graag een blik kunnen werpen
op zijn dossier.”
“Dat is in dit stadium niet handig. U kunt het beter aan het
einde van de rit inzien.”
“Maar ik wil het nu graag inzien.”
“Dan moet u wel twee keer betalen.”
“Dat geeft niet. Ik betaal graag twee keer.”
“Ik moet het overleggen met de arts.”
“Prima.”
“U heeft over drie weken weer een afspraak met de arts.
Vraagt u het hem dan zelf maar.”
“Mevrouw, ik begrijp u niet. Uw collega vertelt me via de
telefoon dat ik hier een kopie van het medisch dossier van mijn zoon kan
krijgen en u vertelt me dat ik het over drie weken maar aan de arts moet
vragen. Ik zou het nu graag willen hebben.”
“Vraagt u het bij uw volgende afspraak maar aan de arts.
Goedemiddag.”
“Eh… goedemiddag.”
Het kan wel
Donderdag 21 februari
Ik bel het algemene nummer van het ziekenhuis.
“Goedemiddag mevrouw. Ik zou graag een kopie willen hebben
van het medisch dossier van mijn zoon. Kan dat?”
“Natuurlijk kan dat.”
“Hoe gaat dat in zijn werk?”
“U belt gewoon met de informatiebalie van het ziekenhuis en
die regelen het allemaal voor u. Zij zijn nu naar huis, probeert u het morgen
maar.”
Vrijdag 22 februari
Ik bel met de informatiebalie van het ziekenhuis.
Goedemiddag mevrouw. Ik wil graag een kopie van het medisch
dossier van mijn zoon. Kan dat?
“Natuurlijk kan dat. Ik verbind u even door met de
kinderpoli.”
“Een moment! Zij hebben mij een paar dagen geleden verteld
dat het onmogelijk is.”
“Wat vertelt u me nou? Dat is niet correct van ze. Ik praat
eerst wel even met hen en dan verbind ik u met hen door.”
“Oké. Prima. Bedankt.”
“Kinderpoli, goedemiddag.”
”Goedemiddag, ik wil graag een kopie van het medisch dossier van mijn zoon.”
“Ik verbind u door met het secretariaat. Goedemiddag.”
Het kan niet
Secretariaat, goedemiddag.”
“Goedemiddag, ik wil graag een kopie van het medisch dossier
van mijn zoon.”
“Ja, dat heb ik begrepen. Maar dat is een probleem.”
“Een probleem? Hoe bedoelt u?”
“Nou weet u, sinds twee jaar is alles digitaal hier.”
“Dus?”
“Sinds we digitaal zijn, is het moeilijker een kopie van een medische
dossier te maken.”
“Dat is raar. Het lijkt mij juist eenvoudiger, als alles
digitaal is. Één druk op de knop en alle gegevens rollen uit de printer.”
“Nou, dat is het hem nu juist. Alles staat in het dossier,
dus ook informatie die voor u helemaal niet relevant is.”
“Pardon?”
“Het is net wat ik zeg. Niet alle informatie is bestemd voor
de patiënt.”
“En nu? Volgens uw website, kan ik gewoon het medisch
dossier van mijn zoon aanvragen?”
“Ik moet dat overleggen.”
“Maar hoe doet u dat dan met al die andere aanvragen die er
bij u binnenkomen?”
“U bent de eerste in twee jaar die een kopie van een medisch
dossier opvraagt.”
“Dat kan toch niet? De eerste?”
“De eerste.”
“Wat we nog wel eens doen is de brieven, de correspondentie
bundelen als medisch dossier.”
“Nou, dan doet u dat toch. Daar ben ik ook wel benieuwd
naar.”
“Dat is ook een probleem.”
“Pardon?”
“Er zitten geen brieven in het dossier.”
“Geen brieven. Wat zit er dan wel in het dossier?”
“Niet veel. Wel twee data.”
“Twee data?”
“Ja. Één in juli en één in november.”
“Tja, dat zijn de data waarop hij bij jullie kwam met een
gebroken pols en een gebroken voet.”
“Klopt.”
Verwarrend
“Toch vind ik het raar mevrouw.”Mijn zoon komt nu al ruim
drie maanden bij u in het ziekenhuis. Er zijn foto’s gemaakt, een MRI scan en
zijn tussendoor enkele bezoekjes aan de kinderpoli geweest, maar ik kan daarvan
op papier niets opvragen.”
“Ik zal vragen of de arts u belt.”
“Nee dat is niet nodig.”
“Dan zal ik vragen of hij iets op papier gaat zetten voor uw
huisarts. Een soort van tussenrapportage.”
“Mevrouw, ik weet het niet. Ik wilde de gegevens tot nu toe
voor mezelf op een rijtje zetten.
Ik wilde inzage in het dossier omdat ik merk dat we toch een paar keer flink langs elkaar heen praten.”
“Hoe bedoelt u?”
“-Nou, ik ben ooit op een vrijdag op de poli geweest om
gegevens op te vragen over de donderdag ervoor ivm een politie onderzoek. Op
die donderdag was de voet van mijn zoon onderzocht en in het gips gedaan.
Vrijdags werd me verteld dat ik donderdag nooit op de poli ben geweest. Het
stond namelijk niet in de gegevens.
-Toen werd er gesproken over een breukje in het onderbeen.
Later werd me verteld dat de arts dat niet kon hebben gezegd.
-Toen werd er gezegd dat ik een bel afspraak had met dokter S
tussen 13.00-15.00 uur. Later werd me verteld dat dat absoluut onmogelijk was.
-Toen werd er gezegd dat ik een medisch dossier op kon
vragen. Dat schijnt ook al niet te kunnen.
- Ik vind het allemaal erg verwarrend mevrouw.
We begonnen
met gescheurde enkelbanden. Toen was hij genezen. Er werden later foto's gemaakt en we werden weer naar huis gestuurd. Toen werd er gesproken over
een breukje in het onderbeen. Vervolgens over een breukje in de voorvoet...
Mijn zoon heeft erg veel pijn gehad, mevrouw. Hij gaat nu in het gips en over
drie weken… is er geen behandelplan. We tasten volledig in het duister. Ik vind
die vaagheid erg vervelend.”
“Ik begrijp het mevrouw. Uw arts krijgt een
tussenrapportage.”
“Dat is niet echt wat ik wil mevrouw. Ik wil graag een kopie
van het medisch dossier van mijn zoon.
“De tussenrapportage is het beste wat ik voor u kan doen op
het moment mevrouw.”
Ik groet de vriendelijke dame en hang op en ga nog een keer
naar de website van het ziekenhuis. “U heeft recht op een kopie van uw medisch
dossier…”
Ik klik de pagina weer weg. Zou ik werkelijk de eerste zijn
in twee jaar die een kopie opvraagt van een medisch dossier?”
Ik denk dat wel meer mensen hebben geprobeerd om een medisch dossier op te vragen, maar dat iedereen wellicht na alle weerstand is afgehaakt. Dat kan haast niet anders.
