Julia’s eerste schooldag is een feit. Met een drinkbeker en
een trommeltje vol fruit in haar rugzak heeft Emiel haar vanochtend naar juf
Naheed en juf Ilse gebracht. Juul had er zin in. Ik kreeg een kus een stralende
“doeiiii” en daar ging ze, het tuinpad af samen met haar grote broers en zus.
Zelf ging ik niet mee. Ik ruimde de boel thuis wat op en
ging op zoek naar telefoonnummers van de dokter, de tandarts en de opticien.
Ondertussen dacht ik aan Juul op de peuterspeelzaal. Wat zou ze doen? Kleien?
Gymen? Zingen? Een puzzeltje maken? Zou ze in de bouwhoek spelen of toch een
nepbroodje nepbakken in het keukentje?
Ik belde de huisarts. “Al lange tijd klachten? Komt u om
10.00 uur maar langs.” Ik belde de tandarts. “U heeft een ontsteking? Komt u
donderdagochtend maar langs.” Ik zocht een opticien en vond er drie in de
buurt. Ondertussen dacht ik aan Juul. Zou ze al met haar pauzehapje bezig zijn?
Met Julia op school, kan ik weer afspraken voor mezelf
maken. Ik moet wat achterstallig onderhoud weg zien te werken en ik ga daar
meteen mee aan de slag. Dat geeft een goed gevoel. Dat geeft vrijheid.
Bovendien kan ik als Juul op school zit, overdag een paar uurtjes werken. Dat
scheelt een stukje nachtrust en ook dat is niet verkeerd.
Emiel gaat Julia zo weer halen. Ik ben benieuwd naar haar
eerste ochtend op de peuterspeelzaal. Volgens mij heeft ze het er naar haar zin
gehad. Ik denk dat ze er ook wel aan toe was. Tweeëneenhalf jaar heeft Juul dag
en nacht bij ons vertoeft. Haar ledikantje staat nog in onze slaapkamer, we
hebben geen oppas en we doen niet aan de crèche.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten