Niet te geloven! Al dagen ben ik in de veronderstelling dat
er dan eindelijk naar ons geluisterd gaat worden. Ik ben immers uitgenodigd op
het kantoor van KNVB Tuchtzaken, samen met een bestuurslid van onze voetbalclub
Geinburgia en het bestuur van DCG, de club waarvan een jeugdige speler op een
onverwacht moment mijn zoon zo’n achterbakse rotschop verkocht dat hij zijn
enkelbanden scheurde.
Vandaag belde ik KNVB Tuchtzaken om op de hoogte gebracht te
worden van de insteek van het gesprek. Ik had voor het eerst een alleraardigst
gesprek met een medewerker van Tuchtzaken, zette de voor mij toch wel
verbazingwekkende inhoud van het gesprek op papier en mailde deze door aan het
bestuur van Geinburgia. Dan waren zij tenminste ook op de hoogte van het doel
van onze afspraak met Tuchtzaken. In de CC zette ik KNVB Tuchtzaken.
Tweeëneenhalf uur later ontving ik een mail van KNVB
Tuchtzaken, die de reden van mijn verbazing alleen maar versterkte.
- Donderdag gaat het om een bestuursgesprek waarbij, volgens
de mail, zijdelings uiteraard kort zal worden stilgestaan bij het incident,
maar de nadruk ligt op het bestuurlijke niveau. Hoe om te gaan met een incident
van deze strekking. Tijdens de wedstrijddag zelf, direct na afloop van het
incident, de communicatie tussen de beide verenigingen, wat ging er goed en wat
ging er fout.
- Het onderzoek naar het incident zelf, zal via de
schriftelijke weg gevoerd worden. De mailwisselingen tussen ons en DCG zijn in
het bezit van KNVB Tuchtzaken, maar dat is dan ook wel het enige.
Pappen en nathouden
Ik kan je vertellen, mijn broek zakte ter plekke af, de moed
zonk me in de schoenen en ik besloot spontaan het gesprek van donderdag af te
zeggen. Want wat moet ik daar? Wat heeft een bestuursoverleg überhaupt voor
zin? Ik kan je nu al vertellen wat de uitkomst van het gesprek zal zijn. Het is
pappen en nathouden en volgende week weer gewoon verder voetballen, ook tegen
DCG.
Bovendien brengt het me geen steek verder in mijn zoektocht
naar de jongeman die op een zonnige zaterdagochtend in november op een
Amsterdams voetbalveld onverwacht mijn zoon aanviel. Het brengt mij niet
dichter bij een excuus waar ik al bijna acht weken op wacht. En dat terwijl de
dader gewoon rond huppelt bij een handjevol E3-jongetjes van het merk DCG.
Ook vraag ik me af wat KNVB Tuchtzaken sinds mijn eerste
mail op 18 november 2012 zoal heeft ondernomen om de veiligheid op de
voetbalvelden te garanderen. Wat mijn kind betreft, is er in elk geval niets
gedaan. Er is nog geen getuigenverklaring opgesnorkeld en Tuchtzaken is dat, zo
stond in de mail, voor donderdag ook zeker niet van plan.
Na ampel beraad met mezelf en met mijn echtgenoot heb ik
besloten om donderdag tóch van de partij te zijn. Ik wil wel eens getuige zijn
van een gesprek op bestuurlijk niveau. Ik ben ook erg benieuwd naar de inhoud
van een bestuursgesprek. Bovendien ben ik erg nieuwsgierig geworden naar het
verhaal dat DCG heeft verzonnen omtrent de aanval op mijn zoon… We zouden er
tijdens het gesprek op bestuurlijk niveau immers zijlings kort bij stilstaan…
Prima, kom maar op dan… in twee minuten… Ik ben er klaar voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten